Για πολλά χρόνια στον αθλητισμό και όχι μόνο χρησιμοποιούνταν οι στατικές διατάσεις πριν από τις προπονήσεις και πριν από τους αγώνες με στόχο να μειώσουν την πιθανότητα τραυματισμού ή να αυξήσουν την συνολική τους απόδοση. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι οι διατάσεις μειώνουν την πιθανότητα τραυματισμού, σύμφωνα όμως με τις τελευταίες έρευνες όλο και περισσότεροι επαγγελματίες όπως γυμναστές και φυσικοθεραπευτές δεν προτιμούν τις στατικές διατάσεις πριν την άσκηση.
Οι έρευνες δείχνουν ότι όσο περισσότερο διατείνουμε έναν μυ τόσο περισσότερο μειώνουμε την μέγιστη δύναμη και την εκρηκτικότητα του.
Συγκεκριμένα για διατάσεις πάνω από 45 δευτερόλεπτα σε κάθε μυική ομάδα τα αρνητικά αποτελέσματα αυξάνονται, ενώ κάτω από 45 δευτερόλεπτα οι διατάσεις δεν έχουν κανένα αρνητικό ή θετικό αποτέλεσμα στην μυική απόδοση (Behm & Chaouachi, 2011; Kay & Blazevich, 2011).
Τα αποτελέσματα των διατάσεων είναι ίδια για αθλητές, για παιδιά, για ηλικιωμένους και ανεξαρτήτως φύλου, με αποτέλεσμα να μπορούν να γενικευθούν σε πολλές πληθυσμιακές ομάδες. Ειδικά για τους αθλητές υψηλού επιπέδου οι μείωση της μέγιστης μυικής δύναμης της τάξης του 5% μπορεί να είναι σημαντική για την απόδοση τους.
Οι διατάσεις επηρεάζουν περισσότερο την μέγιστη ισομετρική δύναμη και λιγότερο την ισοτονική (μειομετρική -πλειομετρική) (Simic et al, 2012). Μια εξήγηση σε αυτό μπορεί να είναι ότι όταν χαλαρώνει ο μυς μετά από διατάσεις έχει μειωμένη ικανότητα μεταφοράς της δύναμης που παράγει μέσω των τενόντων, και αυτό το αποτέλεσμα είναι πιο αισθητό στην ισομετρική σύσπαση (Markovic & Mikulic, 2010).
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν έρευνες που υποστηρίζουν ότι οι στατικές διατάσεις μειώνουν την πιθανότητα τραυματισμου (McHugh & Cosgrave, 2010) και αυξάνουν το εύρος κίνησης των αρθρώσεων (McHugh & Cosgrave, 2010; Behm & Chaouachi, 2011).
Ωστόσο οι στατικές διατάσεις πρέπει να αποφεύγονται ως μεμονωμένη άσκηση και θα πρέπει να συνδυάζονται με προθέρμανση μειώνοντας έτσι τις αρνητικές επιπτώσεις και διατηρώντας τις πιθανές θετικές επιπτώσεις.
Σε μια έρευνα των Morrin & Redding, (2013) έδειξε ότι ο συνδυασμός στατικών και δυναμικών διατάσεων έχει καλύτερα αποτελέσματα. Βασιζόμενοι σε αυτό οι Chaouachi et al. (2008) έδειξαν ότι η μικρής διάρκειας (20 sec) στατικές διατάσεις στον τετρακέφαλο και τους οπίσθιους μηριαίους αύξησαν το εύρος κίνησης και μείωσαν τις αρνητικές επιπτώσεις τους.
Καταλήγοντας σε ένα συμπέρασμα, οι διατάσεις πριν την άσκηση όταν έχουν ώς σκοπό την βελτίωση της απόδοσης και την μείωση τραυματισμού πρέπει να αποφεύγονται και ειδικά όταν διαρκούν πάνω από 45 sec για κάθε μυική ομάδα.
Πηγές:
-
Behm DG, Chaouachi A., (2011). A review of the acute effects of static and dynamicstretching on performance. European Journal of Applied Physiology , 111(11), p.2633–2651.
-
Chaouachi A, Chamari K, Wong P, Castagna C, Chaouachi M, Moussa-Chamari I, Behm DG., (2008). Stretch and sprint training reduces stretch-induced sprint performance deficits in 13- to 15-year-old youth. European Journal of Applied Physiology , 104(3), p.515–522.
-
Kay AD, Blazevich AJ., (2011). Effect of acute static stretch on maximal muscle performance: a systematic review. Medicine & Science in Sports & Exercise, 44(1), p.154–164.
-
Markovic G, Mikulic P., (2010). Neuro-musculoskeletal and performance adaptations to lower-extremity plyometric training. Sports Medicine, 40(10), p.859–895.
-
McHugh MP, Cosgrave CH., (2010). To stretch or not to stretch: the role of stretching in injury prevention and performance. Scandinavian Journal of Medicine & Science in Sports, 20(2), p.169–181.
Morrin N, Redding E.,(2013). Acute effects of warm-up stretch protocols on balance, vertical jump height, and range of motion in dancers. Journal of Dance Medicine & Science, 17(1), p.34-40.
-
L. Simic, N. Sarabon, G. Markovic., (2012). Does pre-exercise static stretching inhibit maximal muscular performance? A meta-analytical review. Scandinavian Journal of Medicine & Science in Sports, 23(2), p.131-48.
